علیرضا عباسی صادق از پیشکسوتانی است که در حوزه فرهنگ سازی استفاده از دوچرخه نقش های بسیاری را ایفا کرده است. وی در مقاله خود از پیمودن و سرمایه گذاری هایی که نتیجه ای در بر نداشته است می گوید و راهی جالب و منطقی برای همه گیر کردن استفاده از دوچرخه عنوان می کند.
ساخت مسیرهای دوچرخه سواری در الویت قرار ندارد شايد طراحی و ساخت مسيرهای ویژه دوچرخه اولين راهكاری باشد كه برای جلوگیری از این موارد به ذهن هر كسی میرسد ولی با مرور اتفاقات و تصمیمات سالهای اخير که با سطحینگری و تحت عنوان گسترش فرهنگ دوچرخه سواری اتفاق افتاد، به اين نتيجه میرسیم كه ساخت مسيرهای دوچرخه در الويت قرار ندارد و آنچه برای تأمين امنيت شهروندان برای استفاده از دوچرخه در معابر شهری لازم است فرهنگ سازی صحیح، دانش و مهارت كافی دوچرخه سواران و آگاهی سایر مردم در این باره است.
گروههای دوچرخه سواری امکان بالقوهای هستند برای گردش همان دانش و مهارت لازم برای حفظ سلامت و امنيت. افراد با فعاليت در قالب گروه میتوانند با دوچرخه سواران با تجربه در ارتباط باشند. اين افزايش توانايی صرفاً در مباحث تئوری خلاصه نمیشود بلكه به صآورت كاملاً عملی، تجربه میشوند و تكرار آنها منجر به افزایش مهارت و كيفيت عملكردِ افراد تازه وارد و کم تجربه در يک بازه زمانی کوتاه خواهد شد. از طرفی دیگر، سفرهای دوچرخه سواری دارای هزینه سنگینی است و همراهي با گروههای دوچرخه سواری تا حدّ زیادی این هزینه ها را كاهش میدهد و لذت یک دوچرخه سواری به يادماندنی را برای شما به ارمغان بياورد. برای کسانی كه شركت در برنامه های دوچرخه سواری و طبيعت گردی را برای خود متصوّر نيستند، بايد گفت اين برنامه ها قلب توسعه دوچرخه سواری در هر كشوری است و اتفاقاً در همين برنامه هاست كه افراد مبتدی مهارتهای لازم را به خوبی فرا میگیرند و گوهر پايداری استفاده از دوچرخه در آنها بارور میشود.
مطالعه کامل مقاله در شماره اول مجله دوچرخه و طبیعت
