سازمان بهداشت جهانی یکی از آژانس‌های تخصصی سازمان ملل متحد است که نقش یک مرجع سازمان‌‌دهنده را بر بهداشت جامعه‌ی جهانی ایفا می‌کند. این آژانس در ۶ آوریل سال ۱۹۴۸ در ژنو (واقع در سوئیس) تأسیس شد و حکم سرپرستی و منابعش را از سازمان بهداشت سابق، دریافت کرد.
برای اولین‌بار در دهه‌ی گذشته، سازمان بهداشت جهانی با انتشار لیست گسترده‌ای از توصیه‌ها در مجله‌ی پزشکی انگلیس، آیین‌نامه‌ی مربوط به فعالیت بدنی را به‌روز کرد.
ازجمله توصیه‌های این سازمان، افزایش میزان ورزش برای معیار کم‌تحرکی است، داشتن حداقل 150 تا 300 دقیقه فعالیت جسمی هوازی با شدت متوسط، یا 75 تا 150 دقیقه فعالیت با شدت زیاد و تمرکز روی تمرینات قدرتی در هفته را پیشنهاد می‌کند. مهم‌تر از همه فعالیت مستمر در طول روز است؛ این فعالیت می‌تواند تمیزکردن منزل و یا بالارفتن از پله‌ها و یا خریدهای روزانه به‌صورت پیاده‌روی و یا دوچرخه‌سورای باشد که برای سلامتی مفید است.
نسخه‌ی عمومی براساس سن
برای مثال، بزرگ‌سالان 18 تا 64 ساله بدون مشکلات پزشکی باید حداقل 150 تا 300 دقیقه فعالیت جسمی هوازی با شدت متوسط یا 75 تا 150 دقیقه فعالیت شدید داشته باشند. آن‌ها همچنین باید فعالیت‌های تقویت عضله را انجام دهند که شامل تمام گروه‌های اصلی عضلانی در دو یا چند روز در هفته باشد.
اگر بیش از 65 سال دارید، به این معنی نیست که فعالیت‌ها را متوقف کنید. میزان فعالیت پیشنهادی در این سن این است که حداقل سه روز در هفته تعادل عملکردی و تمرینات قدرتی را با شدت متوسط یا بیشتر انجام دهید تا از زمین‌خوردن جلوگیری کرده و عملکرد کلی بدن شما را بهبود بخشد.
برای کودکان و نوجوانان، این دستورالعمل‌ها به‌جای فعالیت هفتگی، روزانه است. توصیه می‌شود حداقل یک ساعت با شدت متوسط تا شدید روزانه به‌اضافه‌ی فعالیت‌های تقویت عضله حداقل سه روز در هفته انجام شود.
گزارش سازمان بهداشت جهانی، نشان می‌دهد که حدود 25 درصد بزرگ‌سالان و 80 درصد نوجوانان جهان میزان توصیه‌شده‌ی فعالیت بدنی را انجام نمی‌دهند. این روند تأثیر بالقوه‌ی قابل‌توجهی بر سلامتی دارد؛ ازجمله بروز سرطان، دیابت، بیماری‌های قلبی ـ عروقی و افسردگی. بر اساس این گزارش، فعالیت کم می‌تواند بر رشد و نمو سالم جوانان تأثیر بگذارد.
در زمان کم‌تحرکی تمرکز کنید.
یکی از بزرگ‌ترین تغییرات در دستورالعمل‌ها، به‌روزرسانی خطرات رفتار کم‌تحرک برای همه، ازجمله کودکان و نوجوانان است. بزرگ‌ترین اقدام در توصیه‌های جدید عبارت‌اند از:
انجام بعضی از فعالیت‌ها از نداشتن هیچ‌گونه فعالیت بدنی بهتر است.
در طول روز با روش‌های نسبتاً ساده برای دستیابی به سطح فعالیت توصیه‌شده تلاش کنید.
عدم فعالیت بدنی یکی از مهم‌ترین عوامل خطر بروز مرگ‌ومیر بیماری‌های غیرواگیردار است. افرادی که کم‌تحرک هستند در مقایسه با افرادی که فعال هستند تا 30 درصد خطر مرگ زودرس خواهند داشت.
در توصیه‌های قبلی سازمان بهداشت جهانی، حداقل زمان پیشنهادی برای یک جلسه تمرین ده دقیقه بود، اما توصیه‌های «هر مقدار تمرین ورزشی» جایگزینِ آن شده است.
این توصیه‌ها برای به‌صدا‌درآوردن زنگ خطر درباره‌ی کم‌تحرکی است.
سطح فعالیت‌های بدنی هفتگی پیشنهاد‌شده را، به‌مثابه‌ی حداقل توصیه در نظر بگیرید. بهترین هدف این است که از توصیه‌های آیین‌نامه‌ی سازمان بهداشت جهانی فراتر برویم.
توصیه‌های فراگیرتر
برای اولین‌بار، این توصیه‌ها شامل جمعیت‌های خاص ازجمله؛ زنان باردار، زنانی که به‌تازگی زایمان کرده‌اند، افرادی که با بیماری‌های مزمن مانند فشار خون بالا و دیابت زندگی می‌کنند و افراد معلول هم می‌شود.
همه‌ی این گروه‌ها دارای سطح بالایی از رفتار کم‌تحرک هستند. به همه‌ی این افراد توصیه می‌شود بیش از حداقل میزان فعالیت عادی هفتگی و حداقل سه روز در هفته، جلسات تمرین قدرتی را در برنامه‌ی زندگی خود بگنجانند.
برای کودکان و نوجوانان پیشنهادی مازاد برای محدود‌کردن زمان نمایش تفریحی وجود دارد.
دامنه‌ی وسیع‌تری از تمرینات توصیه‌شده
همچنین تغییر دیگری که در آیین‌نامه‌ی سازمان بهداشت جهانی قرار گرفته است تأیید طیف وسیع‌تری از تمرین‌ها، همراه با مثال‌هاست. این گزارش پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را برجسته می‌کند و به اهمیت بالای آن‌ها بیش از پیش می‌پردازد.
این دستورالعمل تلاشی برای مشخص‌کردن چگونگی دستیابی به فعالیت در طول روز و همچنین برای ترغیب به حرکت مردم جهان است نه صرفاً ورزش.
در دستورالعمل‌های سازمان بهداشت جهانی بیشتر روی فعالیت‌های قدرتی تمرکز شده است. این نوع فعالیت‌ها به‌خصوص در افراد مسن تا حد زیادی نادیده گرفته می‌شود، تحقیقات درمورد فواید این نوع تمرینات، حتی بیشتر از فعالیت‌های هوازی است. و تحرک به‌طور فزاینده‌ای چالش‌برانگیز می‌شود و تمرینات قدرتی می‌توانند تا حد زیادی به رفع نیازها کمک کنند.
